Με αφορμή την Πανελλήνια ημέρα κατά της σχολικής βίας, στο σχολείο μας οργανώθηκαν και υλοποιήθηκαν διάφορες δράσεις μεσκοπό τον προβληματισμό και την ευαισθητοποίηση των μαθητών όσον αφορά τιςμορφές του εκφοβισμού και της βίας στη σχολική ζωή και τις συνέπειες τουνοσηρού αυτού φαινομένου τόσο στην ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη παιδιών καιεφήβων όσο και στην ποιότητα της εκπαίδευσης. Οι μαθητές κλήθηκαν να απαντήσουν σε ερωτηματολόγιο google form,διερευνητικό της ύπαρξης περιστατικών εκφοβισμού στη σχολική μας μονάδα.

Μαθήτριες της Β΄ τάξης (Ασπρούδη Ευαγγελία, Κοντού Βαλέρια, Μαλέμη Λυδία) με την καθοδήγηση της καθηγήτριας τους, κας Καμπλιώνη Αρετής, δημιούργησαν πανό με μηνύματα κατά του bullying, το οποίο ανάρτησαν στην πρόσοψη του σχολείου, παρακινώντας τη σχολική κοινότητα να πάρει θέση κατά της βίας στο σχολείο και τα θύματα να «σπάσουν τη σιωπή τους».

Η ψυχολόγος μας, κα Νίκη Ταμπρατζή, υλοποίησε βιωματική δραστηριότητα σε διάφορες τάξεις με στόχο την κατανόηση των μορφών εκφοβισμού, των ρόλων που εμπλέκονται (θύμα, θύτης,παρατηρητής) και των τρόπων αντιμετώπισης του. Μέσα από ένα σενάριο με ρεαλιστικές καταστάσεις σχολικού εκφοβισμού (λεκτικός, κοινωνικός, διαδικτυακός κ.ά.), οι μαθητές ανέλαβαν ρόλους, συζήτησαν συναισθήματα και αντιδράσεις και αξιολόγησαν εναλλακτικές αντιδράσεις. Έτσι ενισχύθηκε η ενσυναίσθηση, η αναγνώριση του εκφοβισμού και η ανάπτυξη στρατηγικών παρέμβασης, ώστε να δημιουργηθεί ένα πιο ασφαλές και υποστηρικτικό σχολικό περιβάλλον.

Στο πλαίσιο της δημιουργικής γραφής, στο μάθημα της λογοτεχνίας, μαθητές της B΄
τάξης παρήγαγαν κείμενα, υποδυόμενοι τους ρόλους του εκφοβιστή ή του θύματος, εκφράζοντας έτσι δημιουργικά τα συναισθήματά και τις σκέψεις τους και ενδυναμώνοντας την ενσυναίσθησή τους. «Ο μονόλογος ενός θύματος σχολικού εκφοβισμού» της μαθήτριας Βασιλείου Ελευθερίας αναγνώστηκε σε όλους τους μαθητές μας, από την Διευθύντρια, κυρία Ηλιάδη Αμαλία.

Την Πέμπτη 6 Μαρτίου, οι μαθητές μας με την βοήθεια των καθηγητών τους σχημάτισαν με τα σώματά τους στην αυλή του σχολείου το μήνυμα «Όχι βία», ενώ την ίδια στιγμή, ενώνοντας τις φωνές τους, βροντοφώναξαν το μήνυμα τους, καταδικάζοντας κάθε εκφοβιστική συμπεριφορά και διεκδικώντας με τον δικό τους τρόπο ένα σχολείο με αλληλοσεβασμό και αλληλεγγύη.

Ακολούθησαν προβολές επιλεγμένων βίντεο από το Χαμόγελο του Παιδιού, με μαρτυρίες θυμάτων και γνώμες ειδικών, για την ευαισθητοποίηση και ενημέρωση των μαθητών για όλες τις πτυχές του φαινομένου, με έμφαση στις συνέπειες της θυματοποίησης (άρνηση για το σχολείο, φόβο για ανάπτυξη σχέσεων, μαθησιακά προβλήματα, συμπτώματα κατάθλιψης κ.α).

Ομάδα μαθητριών της Γ΄ τάξης του γυμνασίου μας, θεωρώντας ότι οι εντάσεις στο σχολικό περιβάλλον αποτελούν ένα σοβαρό ζήτημα, καθώς επηρεάζουν αρνητικά το κλίμα στο σχολείο, τις επιδόσεις των μαθητών, τις μεταξύ τους σχέσεις και την διαδικασία της διδασκαλίας, με καθοδηγήτρια και χορογράφο την καθηγήτρια των Μαθηματικών κα Αναγνωστοπούλου Αθανασία, θέλησε να δείξει την αντίδραση της στη βία και τον εκφοβισμό με τα συνθήματα «Σπάμε τη σιωπή», «Τα χέρια δε χτυπάμε», «Τα χέρια αγαπάμε», «Οχι άλλη βία». Χόρεψε με τη μουσική του τραγουδιού «Centuries instrumental»-fall out boy, δίνοντας το σύνθημα «stop bullying».
Συμμετέχουσες μαθήτριες είναι οι:
Γαρδίκα Δώρα, Γιαννούλα Στελλίνα, Γκούμα Ελένη, Καραλή Χρύσα, Κώτη Εβελίνα, Μαργαρίτη Εβίτα, Μαργαρίτη Μαρία, Μπάλτου Μαρία, Μπαμπούρη Αλεξάνδρα, Ντέντα Μελίτα, Πλεξίδα Εβίτα, Σιμήτα Ραφαηλία, Στύλου Νάσια, Τσιάκαλου Θεοφανία.

Οι παραπάνω δράσεις οργανώθηκαν από την ομάδα δράσης του σχολείου μας για την βελτίωση των σχέσεων μεταξύ μαθητών/τριών και την πρόληψη και αντιμετώπιση του Σχολικού εκφοβισμού και συγκεκριμένα από τις κυρίες Καμπλιώνη Αρετή (συντονίστρια) και Αναγνωστοπούλου Αθανασία, µε τη συνδροµή της Διεύθυνσης του σχολείου και του Συλλόγου Διδασκόντων.

«Ο μονόλογος ενός θύματος σχολικού εκφοβισμού», κείμενο που έγραψε η
μαθήτρια της Β΄τάξης Βασιλείου Ελευθερία
Το μισώ το σχολείο. Παλιά το λάτρευα. Πλέον έχει γίνει αληθινή κόλαση. Τα παιδιά, που με ενοχλούνε εδώ και ένα χρόνο, αυτά με έχουν κάνει να το σιχαθώ και αυτό και τον εαυτό μου. Κάθε μέρα στο σχολείο είναι ένα μαρτύριο. Δεν έχει υπάρξει ούτε μια μέρα που να μη με έχουν κοροϊδέψει, που να μη με κοιτάξουν με περιφρόνηση, που να μη γελάσουν πίσω από την πλάτη μου.
Όλη την ώρα λένε για το πόσο άσχημη είμαι και για τα φθηνά και κακόγουστα ρούχα που φοράω. Καλά, αυτό είναι το λιγότερο. Κάθε φορά που τρώω και περνάνε από δίπλα μου, λένε πράγματα του τύπου «Μπα, τρώει το ανορεξικό ;» και γενικά σχολιάζουν το πόσο λεπτή είμαι και ό,τι λένε δεν το λένε ως κομπλιμέντο. Ούτε να φάω με την ησυχία μου δεν μπορώ. Ή αυτό πάλι που έρχονται και μου ρίχνουν το φαγητό κάτω και λένε μετά «Πω πω, ούτε να υπερασπιστεί τον εαυτό της δεν μπορεί, η άχρηστη! Χα χα χα!» Κι όποτε με υπερασπίζομαι και σηκώνω φωνή λένε «Σαν πολύ δεν έχεις ξεθαρέψει; Μαζέψου». Δηλαδή έλεος, ό,τι και να κάνω, πάντα κάτι κακό έχουν να πουν, όλα τα σχολιάζουν. Με έχουν κουράσει. Τίποτα δεν μπορώ να κάνω χωρίς να το κρίνουν και χωρίς να με προσβάλλουν. Τι τους έχω κάνει; Γιατί σε μένα; Κάποια συγκεκριμένα παιδιά με φτύνουν. Ναι, με φτύνουν σαν να είμαι σκουπίδι. Προσπαθώ να τα αγνοήσω, δεν μπορεί θα βαρεθούν κάποια στιγμή.

Κάθε μέρα είναι μια μάχη και δεν ξέρω σε ποιον να μιλήσω. Στους γονείς μου; Δε νομίζω ότι θα με καταλάβουν και θα λένε πάλι ότι είμαι γκρινιάρα, υπερβολική κι ότι τα μεγαλοποιώ.
Έχω κουραστεί ! Έχω κουραστεί να ξυπνάω και να νιώθω κόμπους στο στομάχι μου και σφίξιμο στο στήθος, να μη θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι, να μη θέλω να πάω στο σχολείο, να φοβάμαι. Αν μπορούσα να τους πω πόσο με πληγώνουν, πόσο μόνη νιώθω, πόσο υποφέρω εξαιτίας τους, πόσο με κάνουν να ντρέπομαι για τον εαυτό μου! Κάποιες φορές εύχομαι να κοιμηθώ και να μην ξυπνήσω ξανά για να πάψει να πονάει η καρδιά μου. Η ελπίδα όμως πεθαίνει τελευταία ! Ελπίζω ότι μια μέρα θα μπορέσω να γίνω τόσο δυνατή που πια τα λόγια τους δεν θα με αγγίζουν, δεν θα με πονάνε. Ελπίζω ότι θα βρεθούν παιδιά που θα με αποδεχτούν για αυτό που είμαι πραγματικά και θα μπορώ, επιτέλους, να είμαι οαυτός μου, χωρίς φόβο και ντροπή. Ζω με την ελπίδα αυτής της ημέρας.
Ελευθερία Βασιλείου, Β2